جکسون قوطی های رنگ را یکی یکی باز می کرد و روی بوم بزرگی که کف استودیوی کوچکش در منطقه ی مسکونی کوچک اسپرینگ از توابع نیویورک پهن کرده بود، خالی می کرد!
رنگ ها به طور تصادفی روی هم می نشستند و لایه لایه جرم کدر بوم را تشکیل می دادند. این طور جکسون پولاک در طول چند سال عمر اندک‌ش که اندکی از آن را تازه به این کارها مشغول بود، خالق آثاری می شود که 1973، تنها "قطب آبی"ش توسط گالری ملی استرالیا، به قیمت 2 میلیون دلار خریداری می شود!
البته که بعدها بیش از این ها هم می خرند؛ آثار جناب جکسون را، جکسونی که تنها 44 سال زندگی کرد و حتی خواب این فروش های میلیونی را هم نمی دید!
از این که می خرند و چرا می خرند ، بگذریم، اما از این که جکسون چرا چنین می کند به سادگی نمی توان گذشت!
می گویند جکسون روح لطیفی داشته است! شاید ...
می گویند او در قالب های مرسوم نمی گنجیده! البته که همین طور است ....
می گویند خیلی اهل خلوت بوده ! بر منکرش لعنت با آن زندگی دور از شلوغی اش در اسپرینگ ایست هامپتون نیویورک اما.....
اما ذوق زدگی های جکسون از مطرح شدن هایش را چه کنیم!؟
اما اعتیاد عمیق‌ش به الکل را چه ؟ و نمی توان باز هم نادیده گرفت این را که اگر تنها 44 سال عمر کرد و پاییز 1956 اسپرینگ را هم ندید، همه و همه تنها به خاطر همان مستی لاکرداری بود که منجر به آن تصادف مرگ‌بار شد.....
جکسون لطیف گویا خود نیز نمی دانست چه می کند؛ آخر او حتی تابلوهایش را نام گذاری هم نکرد و تنها با شماره آن ها را از هم تفکیک می داد! مثلا همین قطب آبی در واقع یعنی : تابلوی شماره‌ی 11 !!!
می گویند : لازمه ی هنر همین ناخودآگاهی ست که با عبور آدمی از خودآگاهی حاصل می شود.
می گویم : قبول! اما هر ناخودآگاهی ؟
جکسون که آن قدر می نوشد تا عقل و هوش از سرش برود و نا خود آگاه گردد، بعد می گیرد و رنگ ها را یکی یکی روی بوم خوابیده خالی می کند، بعد حتی نمی داند چه کرده که در جواب پرسش گران می گوید : رها کنید و تنها ببینید تابلو خودش به شما چه می گوید! جکسون هم ناخودآگاه هنرمندانه دارد!؟
انصاف باید داد.....
×××
انصاف که بدهیم، جکسون حق دارد و هنرمندانه کار می کند!
دنیای غرب که خودآگاهش می شود نیچه! و دانشمند تجربی ش فروید، لاجرم ناخودآگاه هنرمندانه‌اش همین جکسون خودمان است دیگر...... (1)
دوستان ، به دنیای غرب و ژرفایش احترام بگذارید!
